เสียงขงคนรอ...ที่แก่งหูแร่

ทีม เรื่องผ่านเลนส์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา

สาวนุ้ยเด็กสาวที่ห่างบ้านมาไกล เธอเข้ามาอาศัยอยู่ในเมืองกรุง เมืองที่เธอไร้ซึ่งญาติพี่น้อง และแล้วในวันวันที่ปัญหาต่าง ๆ ถาโถมเข้ามาในชีวิตของเธอ ชายคนรักที่เธอเคยคิดจะฝากชีวิตทั้งชีวิตไว้ด้วยกำลังปลีกตัวออกห่าง และหนีไปแต่งงานกับผู้หญิงอีกคน เป็นช่วงมรสุมที่เธอโดนไล่ออกจากงาน ซ้ำเคราะห์ร้ายยังไม่หมดเพียงเท่านั้นเธอยังโดนแก๊งเด็กติดยากระชากกระเป๋าซึ่งในนั้นมีเงินเก็บก้อนสุดท้ายที่เธอจะใช้ยังชีพก่อนหางานใหม่ ลมมรรุมที่สาดซัดเข้ามาในชีวิตของเธอนั้นทำให้เธอคิดตัดช่องน้อยแต่พอตัว เธอไร้ซึ่งความหวัง คิดว่าการมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ช่างน่ากลัวและโหดร้ายเกินไป สองขาที่ไร้เรี่ยวแรงของเธอค่อยๆก้าวมายังสะพานที่เธอคิดจะปลิดชีวิตของตนเอง และแล้วเสียงโทรศัพท์จากแม่ผู้เป็นที่รักก็ดึงเธอขึ้นมาจากห่วงวังวนอันแสนเคว้งคว้าง ฉุดดึงให้เธอมีสติและยังคงอยากใช้ชิวิตอยู่บนโลกใบนี้ เธอตัดสินใจกลับไปบ้านเดิมซึ่งที่นั้นมีสถานที่ที่สร้างความสุขทางใจให้กับเธอ และที่แห่งนี้คือแก่งหูแร่ จังหวัดพัทลุง เธอได้สับสัมผัสกับรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และธรรมชาติที่โอบล้อม แก่งแห่งนี้ยังมีความเย็นของสายธารที่เชื่อว่าไม่ได้เป็นเพียงสายน้ำที่ชำระล้างร่างกายของเราเท่านั้นแต่สายน้ำแห่งนี้ยังคงปลอบประโลมจิตใจของผู้คนที่มาเยือนที่นี้ นี่แหล่ะของดีที่บ้านฉัน