รอยยิ้ม

ทีม รวมมิตร มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม

มีรถตู้คันนึงขับบมาจอดที่ป้าย มีนักศึกษาลงมาจากรถ พึ่งมามหาลัยหลังจากกลับบ้านไปพักผ่อนมานาน เเล้วเขาก็เดินข้ามสะพานลอยมา กลับมาที่หอ พอถึงหอเขาก็พอว่าเน์ตที่หอโดนตัด เขาเข้ามาในห้องเเล้วทิ้งตัวลงนอนด้วยความเหนื่อยล้าจากการเดินทาง หลังจากที่เขาทิ้งตัวลงนอนได้ไม่นาน โทรศัพเขาก็เเจ้งเตือนว่า ใกล้จะถึง เวลาส่งงานของดีบ้านฉัน เขาเลยรีปลุกขึ้น เตรียมจะออกไปทำ เเต่เหมือนว่ายังไม่รู้จะเรื่มจากตรงไหนเขาเลย เรืมจากไปถามป้าขายข้าวที่เขากินประจำก่อน เเล้วเขาก็ไล่ถามไปเรื่อย ตั้งเเต่วินหน้าหอ เเม่ค้าผลไม้ ถามไปเรื่อย เเต่ละคน ก็ตอบไม่เหมือนกันสักคน บางคนก็ตอบ ส้มโอบ้างล่ะ ข้าวสารบ้างล่ะ ข้าวหลามอีก เรียกได้ว่า ไม่ซ้ำกันเลย เเล้วเขาก็กลับมาที่ห้อง ของตัวเองด้วยความสงสัยว่าของดีของเขาคือไรกัน สงสัยไปสงสัยเขาเลยตัดสินใจไม่ทำล่ะ นอนเเบบไม่เเยเเส อะไร ตัดมาเช้าวันส่งงาน เขาพึ่งตอนนั้นเองว่าต้องมีการออกไปพูดหน้าชั้นด้วย พอจะถึงคิวของเขาที่ต้องออกไปพูดเขาก็ยิ่งตื่นเต้น พอถึงคิวของเขา เขาก็อ้ำอึ่งอยู่สักพักเเล้วนึกย้อนกลับไปตอนที่เขาได้ไปถามคนอื่น เเล้วเขาก็ตอบ ไปว่า ของดีบ้านผม คือ รอยยิ้มครับ