กระเบื้องที่ถูกลืม

ทีมตัวคนเดียว มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา

บ่าว เด็กหนุ่มวัยรุ่นที่มุ่งมั่นตั้งใจจะสานต่อความฝันของบรรพบุรุษในการสืบทอดการทำกระเบื้องจากดินเผา บ่าวเชื่อว่าหากวันหนึ่งเขาไม่สืบทอดการทำกระเบื้องจากดินเผา สิ่งนี้จะหายไป ถึงวันนั้นบรรพบุรุษคงจะเศร้าใจสักเพียงใดที่ลูกหลานลืมรากเหง้าของตระกูล การทำกระเบื้องปั้นดินเผานี้ช่วยเลี้ยงชีพเขาและน้องชายให้มีกินมีใช้ แต่กลับน่าเศร้าใจที่น้องใจเพียงคนเดียวของเขากลับมองไม่เห็นคุณค่าของอาชีพนี้และยังคงทำตัวเที่ยวเตร่ไปวัน ๆ สร้างความหนักใจให้กับเขาซึ่งเป็นพี่ชายได้ไม่น้อย และแล้ววันนั้นก็เดินทางมาถึง วันที่บ่าวรับไม่ได้กับความเสเพลของน้องชายที่สะสมมาเนิ่นนาน เขากับน้องชายเกิดมีปากเสียงกันอย่างหนัก จนน้องชายเกิดความพอใจอย่างมากและได้ออกจากบ้านไปในที่สุด ส่วนบ่าวนั้นเมื่อน้องชายออกจากบ้านก็เกิดความเครียดว่าตนเองเป็นต้นเหตุให้น้องไม่ยอมกลับบ้าน ทุก ๆ วัน บ่าวจึงโหมงานหนักจนไม่ยอมพักผ่อนและกินข้าว กินปลา จนในที่สุดเขาก็ได้เป็นลมหมดสติไปขณะทำงาน ทางด้านน้องชายได้กลับมาบ้านเห็นพี่ชายหมดสติอยู่นอกบ้านก็ตกใจรีบเข้าพยุงพี่ชายไปดูแลเป็นอย่างดี เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้น้องชายเกิดสำนึกในความผิดของตนและยอมเปลี่ยนแปลงตนเอง โดยหันมาช่วยพี่ชายสืบทอดการทำกระเบื้องจากดินเผา อุดมการณ์ของ...ขี้ดิน ดิน...คือลมหายใจ ลมหายใจ...ของดิน จากดิน...สร้างลมหายใจ