' Block Bully ' ผลงานหนังสั้นจากทีม เสี่ยว Production

"ณ บ้านหลังหนึ่ง ในห้องนอนที่ปิดไฟแล้ว มีแสงไฟจากโคมไฟสว่างอยู่ ภาพเด็กหญิงนั่งร้องไห้บนเตียง เธอกำลังเลื่อนดูโพสในทวิตเตอร์ที่มีการนำรูปของเธอ มาโพสและเขียนข้อความว่า “ บอกเลยคนนี้เบอร์ตอง “ในรูปนั้นปรากฏหญิงสาววัยรุ่นกับชุดตัวโปรดของเธอ มีคนมาคอมเม้นใต้โพส ไปในเชิง ด่าทอ ข่มขู่ และคุกคามทางเพศ เด็กหญิงคนนี้ได้ร้องไห้ พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น ว่า “ทำไมไม่มีใครเข้าใจเราเลย ไม่มีใครที่คิดจะช่วยเราบ้างเหรอ โลกนี้ไม่ต้องการเราแล้วสินะ “ พูดจบเด็กหญิงได้ทานยานอนหลับและวาง ทรศ ลง ข้างๆ ทรศ มีที่โกนขนคิ้ว วางไว้อยู่ เด็กหญิงหยิบที่โกนคนคิ้ว ขึ้นมา แล้วนำคัทเตอร์มากรีดที่ข้อมือตนเอง และหลับไป แต่จากนั้น เด็กหญิงก็ตื่นขึ้นมาพบว่า ตนเองยังไม่ตาย เด็กหญิงได้ลุกขึ้นมาจากเตียงและงุนงง เธอได้ดูที่ข้อมือตนเอง และได้เห็นคัทเตอร์ตกอยู่ใต้เตียง เธอจึงหยิบมันขึ้นมา พบว่าตัวใบมีดของคัทเตอร์ไม่มีรอยเลือดเลย เด็กหญิงจึงได้รู้เลยว่าเมื่อคืนตนเองทำพลาด หลังจากนั้นเธอก็คิดจะนำคัทเตอร์มากรีดอีกรอบ เธอคิดว่าคราวนี้เธอคงได้พ้นทุกข์สักที แต่ก่อนที่เธอจะลงมือกรีดข้อมือตนเองนั้น เสียงแจ้งเตือนจาก ทรศ ก็ดังขึ้น เธอได้เปิดดูพบว่ามีข้อความส่งเข้ามาเป็นจำนวนมาก ข้อความนี้ส่งโดยเพื่อนๆของเธอ เป็นข้อความที่มีการให้กำลังใจ และห่วงใยเธอ ในข้อความเขียนไว้ว่า (เชิงให้กำลังใจ) สู้ๆนะอย่าไปใส่ใจในสิ่งที่มันไม่ดี ปล่อยมันไป เราเป็นกำลังใจให้นะ หลังจากนั้น ก็ได้มีข้อความจากแม่ของเธอก็ส่งมา เพื่อให้กำลังใจเธอเช่นกัน สิ่งเหล่านี้มันทำให้เธอร้องไห้ และวางคัทเตอร์ลง เธอร้องไห้เพราะทั้งดีใจที่ได้มีคนมาให้กำลังใจเธอและห่วงใยเธอมากขนาดนี้ และเสียใจที่ตนเองกลับคิดจะฆ่าตัวตาย ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูดังขึ้น เธอได้ออกไปเปิดดู พบแม่ของเธอ เธอวิ่งเข้าไปกอด จบ

กินยาก่อนเล่น ทรศ เล่นทรศ อยู่ตาเบลอๆ ตอนเล่น แล้วเจอโพส จะคิดในใจ อีกแล้วเหรอว่ะ คิดว่าเป็นเรื่องตลกมากเหรอ วางทรศ ลง เหลือบเห็นคัดเตอร์วางอยู่ หยิบคัทเตอร์มา แล้วคิดในใจต่อว่า ไม่อยากอยู่แล้วโลกที่ไม่ต้องการเรา

กลางดึก คืนหนึ่ง แสงไฟจากโคมไฟที่เปิดสลัวๆอยู่ภายในห้องนอน มีเด็กหญิงเปิดประตูเข้ามาในห้อง พร้อมกับชุดนอนและผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่อยู่บนหัวในท่าทางที่เหนื่อยล้าเธอได้เดินไปนั่งบนเตียง และหยิบกระปุกยานอนหลับที่วางไว้บนโต๊ะทำงานของเธอ เธอกินยาไปเป็นจำนวนนึง หลังจากนั้นก็ได้นอนบนเตียงและหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ขณะกำลังเล่นโทรศัพท์มือถือเช็คโซเชี่ยลมีเดีย เธอเห็นภาพจากจอโทรศัพท์มือถือเริ่มเบลอๆ เธอหรี่ตาลง และเอามือขยี้ตาแสดงอาการมึนงงจากฤทธิ์ของยานอนหลับ เมื่อเธอจ้องที่หน้าจอโทรศัพท์มือถืออีกครั้ง ตื้อดึง! ก็ได้มีข้อความส่งมาถึงเธอ คนที่ส่งมานั้นเป็นเพื่อนสนิทของเธอที่ชื่อ บีม ในข้อความที่ส่งมาเธอเปิดดูและเห็นภาพของเธอ กับชุดตัวโปรดที่ถ่ายอัพลงไอจีไว้เมื่อวาน ได้มีคนนำรูปนี้ของเธอมาโพสในทวิตเตอร์ แล้วพิมพ์ข้อความ เช่น “นิสัยของหล่อนกับหนังหน้าอันไหนปลอมกว่ากันอะ” “ขอสองน้ำคิดเท่าไหร่” “ที่บ้านคงจะภูมิใจที่มีลูกเป็นแบบนี้นะ” “ไม่มีจะกินใช่ไหม ถึงมาอ่อยผู้ชายแบบนี้” “ทำตัวน่ารังเกียจจังเลยเห็นแอ๊บเป็นคนดีตั้งนาน” “อีกระหรี่ห้าผัว” “มีดีแค่หน้าตานอกนั้นอย่าให้พูด” “จากสารรูปแล้วเกิดในซ่องป่ะเนี่ย” และมีข้อความหนึ่ง เป็นข้อความที่เขียนไว้ว่า”ตายๆไปเถอะอยู่ต่อไปก็รกโลกเปล่าๆ“ หลังจากนั้นเธอก็เริ่มน้ำตาซึมและร้องไห้ พร้อมกับพูดทั้งน้ำตา ว่า “อีกแล้วเหรอ ทำไมไม่มีใครเข้าใจเราบ้างเลย คิดถึงความรู้สึกคนอื่นมั่งดิว่ะ ” หลังจากนั้นเธอได้ปิดโทรศัพท์และนำไปวางบนโต๊ะ สายตาเธอเหลือบไปเห็นใบมีดโกนที่วางไว้บนโต๊ะ ข้อความที่เขียนด้วยความสนุกปากที่ว่า ”ตายๆไปเถอะอยู่ต่อไปก็รกโลกเปล่าๆ“ ก็ผุดขึ้นมาในหัวเธอ เธอคิดในใจว่า “ ถ้าตายไปก็จบแล้วใช่ป่ะ “ จากนั้นจึงค่อยๆ หยิบใบมีดโกนขึ้นมา เธอหลับตาด้วยความมกลัวและนำใบมีดโกนมากรีดที่แขนด้านซ้ายของตน เธอได้ทิ้งมือลง และหลับไป รุ่งเช้า เธอสะดุ้งตื่นขึ้นมาและมองไปรอบๆห้อง เห็นใบมีดโกนที่หล่นอยู่บนเตียง เธอรีบหันมาจับดูที่แขนซ้ายของตนเอง พบว่ามีรอยแผลที่อยู่บนแขนเธอ แต่ไม่โดนเส้นเลือดใหญ่ เธอมีความผิดหวังที่ตนเองยังคงไม่ตาย และได้หยิบใบมีดโกนขึ้นมา เธอเตรียมใจพร้อมจะกรีดที่ข้อมือตนเองอีกครั้ง ทันใดนั้นเสียงแจ้งเตือนจากข้อความก็ดังขึ้น ตื้อดึ่ง! เธอใบมีดโกนลงบนโต๊ะและหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูว่าใครที่เป็นคนส่งข้อความมาหาเธอ เมื่อเปิดโทรศัพท์มือถือดู พบว่าเป็นเพื่อนๆของเธอที่ส่งข้อความมาให้กำลังใจเธอ เมื่อรู้ว่าเธอถูกbully ขณะที่กำลังอ่านข้อความอยู่ เธอได้ยิ้มขึ้นมาและร้องไห้ด้วยความดีใจ จากสีหน้าที่ผิดหวังกลายเป็นสีหน้าที่พอยิ้มแย้มขึ้นมาได้ เพราะการให้กำลังใจจากเพื่อนๆของเธอ ทันใดนั้นก็ได้มีข้อความแจ้งเตือนเด้งขึ้นมา ตื้อดึ่ง! เธอเห็นรูปและจำได้ว่านี่คือแม่ของเธอเอง เธอจึงกดเข้าไปดูข้อความ แม่ได้เขียนข้อความไว้ว่า(ตอนอ่านอยู่จะมีเสียงพูดของแม่ตรงตามข้อความที่อ่าน) “เป็นไงบ้างลูก เหนื่อยไหม แม่เป็นกำลังใจให้นะ ลูกของแม่เป็นคนที่เข้มแข็ง เดี๋ยวมันก็ผ่านไปนะ อย่าไปคิดมาก”เมื่ออ่านจบเธอก็น้ำตาคลอและร้องไห้โฮ (ปลายเปิด=เด็กหญิงวางทรศลงจากนั้นหยิบใบมีดขึ้นมาดู). จู่ๆก็มีเสียงกริ่งจากประตูหน้าบ้าน กริ่ง! เธอได้ไปเปิดดู เมื่อเห็น พบว่าเป็นแม่ของเธอ เธอจึงพูดคำว่า”แม่” แล้วจึงรีบวิ่งเข้าไปกอดแม่ของเธอด้วยความคิดถึงและซาบซึ้ง จบ."